Pepernoten eten we pas als Sinterklaas binnen is en dus niet wanneer Albert Heijn in zijn vingers knipt. Traditiegetrouw als we zijn wachten we dan ook met het draaien van kerstliedjes tot een week nadat Sinterklaas weer koers gezet heeft naar Spanje. Hetzelfde geldt voor het plaatsen van de kerstboom. De kerstboom die sinds enkele jaren dan ook niet meer ruikt naar plastic, maar naar echte dennennaalden. Voordeel van de plastic versie was wel dat de lampjes zo ongeveer vastgeroest zaten.
Een beetje cliché, maar dat het optuigen van een kerstboom een zware dobber is en met name het plaatsen van de lichtjes een serieuze test voor je relatie genoemd mag worden is voor ons niet nieuw. Toch moet ik zeggen dat het nog nooit voor een verhoogde temperatuur gezorgd heeft binnen deze vier muren. Om het nog eerlijker te zeggen: Ik ben maar zelden deelnemer geweest bij het plaatsen van de lampjes. Sinds de echte boom bij ons de intrede deed heb ik mij kunnen verschuilen achter voetbal, werk, vermoeidheid en een verhuizing.
Dit jaar, uiteraard een week na Sinterklaas. werd mij een uitgelezen vluchtroute geboden door Moeder Natuur. Om in mijn eigen termen te blijven praten: Ze velde mij met een gerichte elleboogstoot (griep) en trapte ook nog wat na (zware kuch). Vanaf de bank, wat voor een week mijn vaste plek was, aanschouwde ik hoe de lampjes in de boom geplaatst werden. Het ging alleraardigst. Ik bedacht mij dat het misschien ook wel een klusje was die alleen uitgevoerd moest worden.
Toen mijn hulp toch nog even gevraagd werd trotseerde ik uiteraard even mijn koorts en bood mijn helpende hand. Er ontstond een knoopje hier, een weigerend lichtje daar en het waren nog onhandige dingen om vast te zetten ook. Alles op zichzelf geen grote redenen om de boom direct weer bij het grof vuil te zetten, maar als je al die redenen bij elkaar optelt kan het wel een bron van irritatie zijn voor degene die op dat moment al heel de avond bezig is de lampjes rechtop in de boom te krijgen. Mocht u de boom nog moeten zetten dan wil ik u er dan ook op wijzen dat dát moment ook niet hét moment is om één van de lampjes in je mond te duwen en dan te laten zien dat je neusgaten leuk verlicht zijn.
Om de minderjarige lezers te ontzien slaan we een klein stukje over. Net toen we besloten hadden dat we kerst dit jaar van de agenda zouden halen bekeken we toevallig nog een keertje de boom. Het leek erop dat het toch ergens op begon te lijken. Vlug gingen we verder en plotseling hadden we de slag te pakken. Al snel zaten alle lampjes in de boom. 'Waar is het laatste pakje?', vroegen we aan elkaar. Conclusie was al snel dat alle tweehonderd lampjes in de boom zaten. Een boom die voor ons stond en nog steeds voor een derde deel niet verlicht was.
Om u een nog langer en veel minder verhaal te besparen: Er zitten nog tachtig extra lampjes in de boom. En inmiddels ook ballen, engeltjes en muziekinstrumenten. Kerst staat dus ook weer gewoon op de agenda. Ik ben niet persé voor genetische manipulatie of alle andere kunstmatige beïnvloeding van de natuur, maar ik zou graag een lans breken voor hij of zij die een idee heeft om echte kerstbomen met lampjes uit de grond te laten groeien. Of is de jaarlijkse lampjestest een inmiddels in de Nederlandse cultuur verweven traditie geworden? In dat geval is de kans groot dat voorgaand verhaal volgend jaar alleen maar gekopieerd en geplakt hoeft te worden...